શ્રદ્ધા અને આસ્થાનું પ્રતીક એવી પદયાત્રાનો મહિમા અનોખો હોય છે. ભક્તો માટે આ યાત્રા માત્ર શારીરિક કષ્ટ નથી, પણ આત્મિક સંતોષ અને ઈશ્વર સાથેના જોડાણનો અનુભવ છે. આવો જ એક અનોખો સંઘ છેલ્લા 32 વર્ષથી અમદાવાદના વ્યાસવાડી વિસ્તારમાંથી અંબાજી જવા માટે પગપાળા નીકળે છે. ‘બોલ માડી અંબે, જય જય અંબે’ ના નાદ સાથે આ સંઘના માઈભક્તો મા જગતજનની અંબાના દરબારમાં શીશ ઝુકાવવા માટે ઉમંગભેર રવાના થાય છે.
52 ગજની ધજા અને અતુટ શ્રદ્ધા
આ પદયાત્રીઓ માટે આ યાત્રા એક પરંપરા બની ગઈ છે. તેઓ દર વર્ષે એક સાથે મળીને 52 ગજની ધજા સાથે અંબાજી પહોંચે છે. આ ધજા માત્ર એક પ્રતીક નથી, પરંતુ ભક્તોની અતૂટ શ્રદ્ધા અને ભક્તિનું પ્રતિક છે. તેઓ માને છે કે આ પદયાત્રા દ્વારા તેઓ મા અંબાને પોતાના ઘરે પધારવા માટે આમંત્રિત કરી રહ્યા છે. તેઓ આશા રાખે છે કે નવલી નવરાત્રીના દિવસે જગતજનની મા અંબા કુમકુમ પગલે તેમના આંગણે પધારે અને તેમના જીવનમાં સુખ-શાંતિ લાવે.
થાક નથી, માત્ર ભક્તિનો જોશ
આ પદયાત્રામાં જોડાતા ભક્તોને શારીરિક થાક કે કષ્ટનો અનુભવ થતો નથી. તેમનું મન માત્ર એક જ ધૂનમાં લીન હોય છે - મા અંબાના નામસ્મરણમાં. ‘જગતજનની’ નું નામ જપતા જપતા તેઓ હજારો કિલોમીટરનો પ્રવાસ પૂરો કરે છે. તેમના ચહેરા પર થાકના બદલે ભક્તિનો જોશ અને માને મળવાની આતુરતા સ્પષ્ટ દેખાય છે. આ યાત્રામાં જોડાયેલા ભક્તો માટે રસ્તામાં આવતી મુશ્કેલીઓ માત્ર નાની અડચણો છે, જે તેમની શ્રદ્ધાને વધુ મજબૂત બનાવે છે.
આ પદયાત્રા માત્ર અંબાજી સુધી પહોંચવાની યાત્રા નથી, પણ આત્મશુદ્ધિ, ભક્તિ અને સમર્પણની યાત્રા છે. આ યાત્રા ગુજરાતની ધાર્મિક અને સાંસ્કૃતિક પરંપરાનો એક મહત્વપૂર્ણ ભાગ બની ગઈ છે. તે દર્શાવે છે કે આધુનિક યુગમાં પણ લોકોની આસ્થા અને ભક્તિ કેટલી પ્રબળ છે.
